Nietsvermoedend

Hij zag haar staan met een roze blos op haar wang. Vandaag was de dag aangebroken dat ze elkaar voor de tweede keer zouden ontmoeten. Toen hij een datingsite had bezocht, had hij nooit durven hopen, dat hij daar de liefde van zijn leven zou vinden. Ze had een tenger gezicht met groene ogen en had koperkleurige haar toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet in een lunchroom aan de haven.
Aan gesprekstof hadden ze beiden geen gebrek. Ze waren eerlijk naar elkaar geweest tijdens hun gesprekken. Ze hield van wilde bloemen vertelde ze hem. ‘Het voelde vertrouwd. ‘Wij zien elkaar gauw Wendy had hij tegen haar gezegd toen hij haar naar het station had gebracht. ‘Tot ziens!’ had ze geantwoord.
Nu stond ze voor hem in een fleurig jurkje. Spontaan kreeg hij weer dat warme gevoel toen hij haar zag. Toch was er iets vreemds aan haar gezicht.
Net op het moment dat ze naar buiten wilde gaan, keek ze door het raampje van haar voordeur. Ze zag Eddy staan. Ze was hem voor. Naar wie stond hij te kijken? vroeg ze zich af. Het was haar zus die stilstond op het grindpad. Haar zus woonde tijdelijk bij haar in. Eddy stond bijna voor haar deur. Ondanks ze veel vrienden had, kon niemand haar bekoren. De vonk was overgesprongen toen ze Eddy voor de eerste keer zag, met zijn blonde krullen en zijn lachende gezicht. Het zenuwachtige gevoel was verdwenen toen ze tegenover elkaar plaats namen aan het tafeltje in de lunchroom. Ze hadden veel over zichzelf verteld. Zijn woorden leken haar oprecht. In haar enthousiasme had ze hem een ding vergeten te vertellen toen ze weer naar huis ging. Ze had een tweelingzus die sprekend op haar leek met uitzondering van een schoonheidsvlekje naast haar neus. Zo wisten de meeste mensen dat het Kirsten was.
Eddy stond nog steeds stil. Hij had zijn handen op zijn rug. Zo snel ze kon kwam ze naar buiten gelopen. ‘Hallo Eddy, mag ik je voorstellen aan mijn tweelingzus Kirsten. Helemaal vergeten om dit aan jou te vertellen.’
Even was hij verbaasd, maar moest meteen lachen. Hij gaf Wendy een kus en de wilde bloemen en stelde zichzelf voor aan Kirsten. Hij zag een schoonheidsvlekje op haar gezicht. Dat was het dus. Tot ziens! zei Kirsten. Hij gaf Wendy een zoen en samen liepen ze naar binnen. Vele afspraken volgden.