Passie

ONWEER

De passie van mijn man is vliegen. Helaas is dat een dure liefhebberij. Dat hij geen piloot geworden is begrijp ik nog steeds niet. Ook is hij erg gecharmeerd van onweer. ‘Nee!’ hij ziet zich niet vliegen. Hij komt er zelfs zijn bed voor uit. Terwijl anderen onder hun dekbedden kruipen, staat hij pontificaal voor het raam te kijken, naar de bliksemschichten.
Tijdens een watersportevenement in Sneek brak er onverwachts onweer uit. Ik bleef angstvallig binnen in ons gehuurde bungalowtje dat direct aan het Sneekermeer lag, terwijl hij dichtbij een grote eikenboom aan het water stond te kijken naar de zeilboten die langszij gingen. Ik maar roepen of hij toch maar eens naar binnen wilde komen. Niets hielp. Bang is hij zeker niet. ‘Onweer heeft iets fascinerends’ vertelde hij. Ik heb zo mijn eigen bedenkingen. De natuurelementen laten niet met zich spotten. Met de donderslagen heb ik zelf niet veel moeite, alhoewel ze behoorlijk kunnen knallen. Linker vind ik de bliksem zelf. Ik moet er niets van hebben. Zo heeft iedereen zijn of haar eigen passie. Ik houd het maar bij de mijne ‘Veiligheid.’

6 gedachtes over “Passie

  1. Toen we pas in onze nieuwe huis kwamen wonen ,was er op een zonnige dag in de namiddag een hevig onweer. Je voelde als ’t ware de elektriciteit die in de lucht hing. Bij een hevig knal werd ik door de keuken geslingerd ( zat even met mijn handen in water aan het aanrecht). Nadien zag ik dat in het hele huis alle stopkontakten uit de muur waren gevlogen ( er zit koper in ) , alle lampen waren gesprongen en de bliksem is verdwenen langs de aarding van de chauffage!! Neen onweer is niet mijn beste vriend. Lange tijd verstijfde ik van schrik als er onweer was en werd ik gewoonweg misselijk. Nu blijft het bij hartkloppingen.

Geef een reactie op gemma1952 Reactie annuleren